Sooreh البلد
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ لَآ أُقۡسِمُ بِهَٰذَا ٱلۡبَلَدِ
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ قسم به اين شهر مقدس [مكه]،
وَ أَنتَ حِلُّۢ بِهَٰذَا ٱلۡبَلَدِ
2شهرى كه تو در آن ساكنى،
وَ وَالِدٖ وَ مَا وَلَدَ
3و قسم به پدر و فرزندش [ابراهيم خليل و فرزندش اسماعيل ذبيح]،
لَقَدۡ خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ فِي كَبَدٍ
4كه ما انسان را در رنج آفريديم (و زندگى او پر از رنجهاست)!
أَيَحۡسَبُ أَن لَّن يَقۡدِرَ عَلَيۡهِ أَحَدٞ
5آيا او گمان مىكند كه هيچ كس نمىتواند بر او دست يابد؟!
يَقُولُ أَهۡلَكۡتُ مَالٗا لُّبَدًا
6مىگويد: «مال زيادى را (در كارهاى خير) نابود كردهام!»
أَيَحۡسَبُ أَن لَّمۡ يَرَهُۥٓ أَحَدٌ
7آيا (انسان) گمان مىكند هيچ كس او را نديده (كه عمل خيرى انجام نداده) است؟!
أَلَمۡ نَجۡعَل لَّهُۥ عَيۡنَيۡنِ
8آيا براى او دو چشم قرار نداديم،
وَ لِسَانٗا وَ شَفَتَيۡنِ
9و يك زبان و دو لب؟!
وَ هَدَيۡنَٰهُ ٱلنَّجۡدَيۡنِ
10و او را به راه خير و شر هدايت كرديم!
فَلَا ٱقۡتَحَمَ ٱلۡعَقَبَةَ
11ولى او از آن گردنه مهم نگذشت!
وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡعَقَبَةُ
12و تو نمىدانى آن گردنه چيست!
فَكُّ رَقَبَةٍ
13آزادكردن بردهاى،
أَوۡ إِطۡعَٰمٞ فِي يَوۡمٖ ذِي مَسۡغَبَةٖ
14يا غذا دادن در روز گرسنگى ...
يَتِيمٗا ذَا مَقۡرَبَةٍ
15يتيمى از خويشاوندان،
أَوۡ مِسۡكِينٗا ذَا مَتۡرَبَةٖ
16يا مستمندى خاكنشين را،
ثُمَّ كَانَ مِنَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ تَوَاصَوۡاْ بِٱلصَّبۡرِ وَ تَوَاصَوۡاْ بِٱلۡمَرۡحَمَةِ
17سپس از كسانى باشد كه ايمان آورده و يكديگر را به شكيبايى و رحمت توصيه مىكنند!
أُوْلَٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَيۡمَنَةِ
18آنها «اصحاب اليمين» اند (كه نامه اعمالشان را به دست راستشان مىدهند)!
وَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ بَِٔايَٰتِنَا هُمۡ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَشَۡٔمَةِ
19و كسانى كه آيات ما را انكار كردهاند افرادى شومند (كه نامه اعمالشان به دست چپشان داده مىشود).
عَلَيۡهِمۡ نَارٞ مُّؤۡصَدَةُۢ
20بر آنها آتشى است فروبسته (كه راه فرارى از آن نيست)!